İZMİRİ YAKMIŞLAR
Ah! Şu güzel İzmir´i yakmışlar…
Karalar çalıp Küllere banmışlar!
Elbette duymuşsunuzdur... Çinliler Mao´yu yavaş yavaş çöp sepetine atmaya başladılar. O¤nu ilahlaştıran ders kitapları kağıt fabrikalarına gönderilirken müfredatlar silbaştan yeniden yazdırılıyor. Anlaşılan o ki, Çin Cumhuriyeti artık mezardan yönetilmekten kurtulacak. Darısı hâlâ diktatörlüklerle veya mezardan gelen direktiflerle idare edilen ülkelerin başına. Günümüz nesillerine tarihlerini yanlış öğretenleri tarih elbette affetmeyecektir. Bir milletin yıllarca uydurma vakıalarla uyutulması hakîkaten o millete yapılacak kötülüklerin başında gelir. Maksadım tarihimizde yanlış bilgilerle bize aktarılan bir hadiseyi sizinle paylaşmaktır. 9 Eylül´ün İzmirin tarihindeki önemini biliyorsunuz. Yunanlılardan kurtuluş günüdür. Hep anlatırlar... Güzel İzmirin rumlarca ateşe verildiği kitaplarda boy boy yazılıdır. Bu vakıaya geçmeden önce İzmir´e kem nazarla bakanların demokrasi düşmanları olduklarını iddia ediyorum. Tek parti sultasına karşı ayağa kalkmış ve egeyi heyecana getirmiş demokrat İzmir´i ne eski ittihatçılar ve ne de tek partinin şefleri hiç bir zaman sevmedi. Çocukluğumuzda İzmir ile ismi özdeşmiş asfalt Osman (Osman Kibar) ve daha bir çok meşhur politikacı İzmir´in demokrat olduğunu isbat edegeldiler. Ne zamanki kemalistler nifaklarına askerî ihtilâlleri alet ettiler, Türkiye siyaseti darma dağınık oldu, İzmir birçok başka Anadolu şehri gibi siyasî istikàmetini kaybetti. Nifak ateşi söndüğünde sular tekrar mecrasına dönecek, güzel İzmir hakkettiği misyona ulaşacaktır.
Doğrudur… Osmanlı zamanında İzmir´de hristiyan, Rum ve Ermeni tebaa fazlaydı. Avrupa´ya yönelip, hristiyanlık alemiyle münasebetimiz arttığında buradaki tebaanın zengin olması gayet normaldi. Tarih, insanların daima imkânı güzel ve bol olan mekânlara yöneldiğini kaydettiğine göre, İzmir´deki hristiyan tebaanın fazlalığını garipsememek gerekir. Bazı rivayetlere göre hristiyan tebaasından başka bir tebaa da, çoğunluk ekseriyeti İzmir´de Yahudîlerdi. Ticarete yatkın bu milletle hristiyan tebaa arasındaki dinî ve ticarî rekabet hiç eksik olmamıştır. Hristiyanların, Avrupa´daki dindaşlarıyla sıkı nünsabetleri çoğu kez musevîlerin işlerini zora soktuğu gibi, rahatlarını da kaçırıyordu. Dinlerini sebestçe yaşayan; havralarıyla, haham ve dinî sembolleriyle varlıklarını İzmir´de rahatça açığa vuranların dışında, Sabatayi Sevi´yi kurtarıcı kabuletmiş, yahudîliklerini gizleyen ve müslüman isimlerini alan bir başka mezhep daha vardı. Hiçbir zaman Anadolulu veya Türk kökenli müslümanlara karışmamış bu gurup, hem yahudîlerin kendi aralarındaki imtiyazlardan, hem de müslüman olarak islamî hukukun tanıdığı haklardan birlikte istifade ediyorlardı. Bu bilgilerden sonra tarihî bir hadiseye gelmek istiyorum. Tarih kitaplarında Yunan işgalinin akabindeki yangın meşhurdur. Denilir ki, düşman ve İzmir´li Rumlar çekilirken “Güzel İzmir”i ateşe vermişler.
Türk Ordusunun İzmir´e girişi olan 9 Eylül´den bir iki gün önce Rumların İzmir´i tamamen boşaltıkları da ayrı bir vakıa olarak yine tarihlerde kaydediliyor. Halbuki İzmir yangını 11 veya 12 Eylül günleri başlıyor. Yani İzmir´i Rumlar değil, başka birileri ateşe vermiş oluyor. Türklerin, Rumlardan kendilerine ganimet olarak kalan; Ev, dükkân ve gayr-ı menkulleri ateşe vermeleri mantıken mümkün değil. Peki güzel İzmir´i küle çeviren kimlerdi? Türk Ordusu içinde; ya Rumlara olan hınçlarından veya Rumların izlerini tamamen silmek isteyen birileri mi kibriti çaktı… Belki de, Güzel İzmir´in ne Türklere ve ne de Rumlara yar olmasını istemeyen üçüncü bir taraf meşhur yangını çıkardı… Ruslar Erzurum ve Kars´tan, Fransızlar Antep ve Urfa´dan ve İngilizler İstanbul´dan çekildiklerinde buralar ateşe verilmediği halde, neden İzmir´deki Rumların evlerini ve gayr-ı menkullerini ateşler yuttu, burası çok önemlidir. Bu tarihlerde, Makedonya´da ve bilhassa Selanik´te Yahudîlere ve dönmelere karşı Yunanlıların tutumu da önem kazanıyor. Sakın bu gurubun karşılıklı bir kin ve intikam neticesi olmasın, diye de insan düşünebiliyor
