AYRILIĞIN OYUNU
AYRILIĞIN OYUNU
Hikayeler hep bir varmış, bir yokmuşla başlar. Ama bu hikaye aşk varmış ayrılık yokmuş diye başlıyor. 2 genç birbirine ölesiye aşıkmış. Ayrılık bir gün yanlarına uğramış. İki genç birbirine sıkı sıkı sarılmış. Ellerini ellerinden, gözlerini gözlerinden ayırmamış. Yalangülü çıkmış ayrılığın ceb
inden. Oğlana uzatmış ayrılık bu gülü. Gülün rengi beyazmış. Oğlan almış eline korkarak. Sevdiğine uzatmış, "Ben sana hiç yalan söylemedim, seni hiç kanatmak istemedim hep gerçekleri söyledim sana, seni seviyorum." demiş. Kız eline alır almaz eline dikeni batmış. Çok kanamış eli, elindeki gülün rengi kırmızı olana kadr kanamış. Oğlanın yüzü kan kadar kızarmış. Kız ne olduğunu anlayamamış. Ayrılık hemen durumu açıklamış:
-Yalanın rengi beyazdır, farketmezsin. Ama öğrendiğinde en derininden kanarsın. Çok üzülürsün. Çok sevdiğini söylediğin genç sana yalan söylüyor. Bu gülde bunun için seni bu kadar kanatıyor.
Kız birden duraksamış. O an bir damla gözyaşı süzülmüş yanaklarına. Avuçlarının arasındaki sevdiğinin ellerini bırakmış usulca. Tam arkasını döndüğü sırada ayrılık cebinden yalnızlık tohumu çıkarmış. Kıza tohumları yutmasını söylemiş. Kız ayrılığın dediğini yapmış, nasılsa her dediği çıkıyormuş. Oradan hemen uzaklaşmış. Ayrılık da buhar olup yağmura karışmış.
Kız bir gün camdan dışarı bakarken içinde büyüyen yalnızlığı hissetmiş. İçinde başka hiç bir duyguya yer bırakmayan yalnızlığı hissetmiş. O an cama bir yağmur damlası değmiş. Bir anda kıza gülümsemiş. Ben ayrılık, yalnızlığı içinden sökmeye geldim demiş. Kız ayrılığa dönüp:
-Yalnızlık içimi sarmış, aşka yer kalmamış. Beni böylece bırak git, alıştım ben bu haiime, sevdikçe içim acıyor, sevdikçe yalnızlığım içimde sıkışıyor. Bırak böyle kalayım demiş.
O gün bugündür de ayrılık yalnızlık tohumunu kimsenin içinden çıkarmamış...
AŞK HAKKINDAKİ HERŞEY İÇİN TIKLAYINIZ
